Duborez i pčelarstvo spojeni ljubavlju i posvećenošću - Ručni rad iz Jezera na zidovima brojnih institucija i crkava

Rad na "Tajnoj večeri" (Foto: Radenko Simetić)

Radenko Simetić poznat je u Jezeru, a i šire, po svojim rukotvorinama od drveta. Njegovi duborezi ukrašavaju brojne domove, institucije, kao i crvke.

Kako nam pripovjeda, ljubav prema duborezu počela je sad već daleke 1993. godine, kada na nagovor prijatelja kreće njegovo upoznavanje sa ovim zanatom, da bi kasnije hobi prerastao u osnovno zanimanje, veliku ljubav kao i primarni izvor prihoda.

Kaže nam da dosta svojih radova prodaje u okolnim opštinama, radeći suvenire za ulične prodavce koji se time bave.

- Radio sam i veliki broj ikona za naše ljude, posebno nostalgičare u dijaspori. Ljudi rado uzimaju ručni rad, ikone, slike i dr. Takođe, za Opštinu Jezero i Mrkonjić Grad sam izrađivao suvenire, grbove, kao i ckrvene ukrase itd. – ističe Simetić i dodaje da za izradu jedne ikone koja je standardnih dimenzija 50x30 cm sa svim poslom treba oko sedam dana.

- To ne podrazumijeva konstantan rad, jer dođe do pada koncetracije, pa se napravi pauza, kasnije se nastavi. Okvirno bi to bilo 3-4 dana intezivnog rada – navodi on.

Radenko Simetić sa načelnicom opštine Jezero Snežanom Ružičić (Foto: Opština Jezero)

Posebno se ponosi što je izradio kompletan duborez za crvku brvnaru u etno selu Ljubačevo, u drvetu starom preko 200 godina.

- Taj posao je bio izuzetno zahtjevan i veliki izazov, ali kad voliš nije problem. Istakao bih i veliku Tajnu večeru u dimenziji 2x1,10 m u javorovom drvetu što je bio poseban izazov i na taj rad sam takođe baš ponosan. Rijetko se to može gdje naći – kaže nam Simetić.

Poručuje da je danas malo ko zainteresovan za ovu vrstu zanata, jer traži veliko strpljenje i odricanje, a ne donosi preveliku dobit, da bi se, kako ističe, mogao priuštiti neki raskošan život. Može donijeti primanja koja su na nekom prosjeku, a sa druge strane ne vezuje čovjeka za kancelariju.

Med vrhunskog kvaliteta, plasman osiguran

Uz duborez, Simetić je jedan od najvećih pčelara na području jezerske opštine. Raspolaže sa oko 35 košnica, a najviše proizvodi livadski med.

- Pčelarstvo je porodični posao proteklih 30 godina. Trenutno sam smanjio broj košnica, imam ih oko 35. Ranije je bilo i više, ali ovih nekoliko posljednjih godina su loše za pčelarenje, pa sam iz finansijskih razloga to smanjio – pojašnjava nam i dodaje da s obzirom da stacionarno pčelari da je kod njega zastupljen samo livadski med.

(Foto: Pixabay.com/PollyDot)

- Inače na našim prostorima ima nešto borovog, nešto šumskog meda, ali prvenstveno je to livadski med, osim kod onih koji vode pčele na ispašu pa da dobiju i bagremov med. Lično nisam ispitvao kvalitet meda, ali imam poznanike iz susjednog Šipova koji su se okitili i zlatnom medaljom po svim kategorijama, što ukazuje na to da proizvodimo med visokog kvaliteta, ako ne i najvišeg.

Sve što proizvede prodaje svojim vjernim kupcima, na kućnom pragu, i kako kaže problem sa plasmanom nema. Jednom ko dođe i pazari med kod Radenka, za narednu godinu svoje količine osigurava kroz rezervacije.

- Potencijal je u našem Jezeru veliki, jer sve je više livada, a na žalost, manji broj zasijanih površina, moglo bi se puno više uzgajati, a pored mene, tu je još nekoliko njih sa okvirno oko 30 košnica. Pčelarstvo je specifično zanimanje koje traži ljubav prema prirodi, prema tom poslu, a sasvim sigurno je korisno zanimanje – kaže nam Simetić i dodaje da je u posljednje vrijeme postalo dosta rizično baviti se pčelarstvom, jer dosta zavisi od vremenskih uslova koji su nepredvidivi.

- Teško je bazirati neki biznis baš samo na pčelarstvu a da se nema i neka dodatna djelatnost, jer kad naiđe par loših godina, kao što je bilo na području cijele zemlje, pa i kad se baviš pokretnim pčelarstvom nije garancija da ćeš uspjeti. Ali ipak ako si istrajan i uporan, kao i u svakom poslu, dođu godine kad se sve to nadoknadi - zaključuje naš sagovornik.